Galeria Punkt Odbioru Sztuki

Future Dust

wystawa grupowa

artyści: Eliza Gawrjołek, Marcelina Gorczyńska, Martyna Hadyńska, Łukasz Horbów,
Anna Jeglorz, Anka Kaznodziej, Kornel Kowalski, Ema Lancaricova, Anna Mikina,

Hanna Musiałek, Horacy Muszyński, Zbigniew Olszyna, Olga Ossowska,
Anna Pacholik, Małgorzata Pawlak, Gabriela Porada, Kuba Stępień,
Donata Turek, Kamil Wesołowski, Marta Wojtyńska

Live: Alek Sarna + Tommy Takoyaki

Otwarcie: 16.11.2019, godz. 19.00
Czas trwania: 16/11 – 28/11/2019
Miejsce: WIMA
Kuratorka: Magda Milewska (galeria Punkt Odbioru Sztuki)Myślimy, że powietrze jest przejrzyste, a nagle odkrywamy, że nie da się go przeniknąć napisał w swojej książce Ewangelia według Piłata francuski pisarz, filozof i eseista Éric-Emmanuel Schmitt. Słowa te doskonale odzwierciedlają stosunek człowieka do każdej rzeczy, którą traktuje jako pewnik, jako coś co ma zagwarantowane i nie odczuwa strachu przed stratą tego. Wtedy najczęściej jego czujność się przytępia, nie dopuszcza do wiadomości faktu, że właśnie oto następują nieodwracalne zmiany, że za chwilę będzie za późno, żeby coś uratować. Jest źle. Klimat się ociepla, gatunki zwierząt i roślin wymierają, lasy padają pod naporem wielkich korporacji, rzeki są regulowane, oceany stają się martwymi pustyniami, oddychamy coraz bardziej zatrutym powietrzem, jemy zatrute jedzenie i zasypujemy siebie i cały świat górą śmieci. Podobnie lekkomyślnie postępujemy z innymi sferami naszego życia, np. z wiadomościami, które bombardują nas zewsząd każdego dnia. Mamy poważny problem przefiltrowaniem wiadomości wartościowych, przyjęciem ich i odrzucenia tych, które nas niszczą, czynią nieszczęśliwymi. Treści namnażają się, nachodzą na siebie. Znowu trudno nam się w nich rozeznać. Błądzimy. Nasz relacje międzyludzkie są coraz bardziej miałkie, oparte na słabych fundamentach, tymczasowości i strachu przed zaangażowaniem. Jednocześnie ponad relacje z innymi ludźmi przekładamy to, żeby mieć. Dużo, nowego i bezsensownego. Skąd bierze się w nas ten niemożliwy popęd do posiadania, chcemy coraz więcej rzeczy, dóbr, materii, przedmiotów, usług a im więcej mamy tym bardziej czujemy się nieszczęśliwi, zżerają nas wyrzuty sumienia z samego faktu posiadania. Dokąd prowadzi nas ta ścieżka? To dość pesymistyczny obraz świata i wiele wątpliwości, na które pewnie trudno znaleźć odpowiedzi, to także znaki zapytania, które stawiają sobie współcześnie artyści. Pytają, bo sztuka wciąż jeszcze pozostaje medium, które nie boi się konfrontować z nie zawsze wygodnymi kwestami.